Ak ile kara Şiiri - Nisan Yağmuru

Siyah ile beyaz, bakşta yargıda
Ne kadar zıt birbirine
Aşkı bilmeyen gönüller,
Aynı sizin gibler
Siyahın asaleti getirilmeden dile
Görünüyorsun, kasfet, sıkıntı
Kuyuların, kapkaranlık gecelerin
Acılı rengi, siyahı gibi
Beyaz, ferah, aydınlık olsa bile
Kanılıyor senin rengine
Bilmiyorlar, birleşen yollar, derinlikler
Birlikte yürünüyor,
Yaşanıyor aynı kader
Biz aciz kullar kanıt isteriz
Gördüğümüzü bilir kabul ederiz
Sıra ile yaşıyorsunuz, aheste aheste
Saçlarımıza bile olursa zamanımız
Sahip olacaksınız birlikte
Yaşama etmeden veda
Büründüm siyaha
Derken elveda, beyaz alacak kollarına
Kar, tipi oldun
Kapladın etrafı bembeyaz
Fazla kızınca yolları kapatırsın, can alırsın
Üzüldük, siyah yazma taktık başımıza
Siyah kurdale yakamıza
Hani biriniz siyah, biriniz aktı
Aşkta, gül de sizin gibi değil farklı
İstersek yolarız gülü, bırakırız diken
Atarız suçu, karalarız sevdayı
Kalp gözlerimiz kör, kıymeti kalmadı
Ne gülün ne renklerin,
Aslında yok zararı
Kalp gözümüz, yargılarımız oynuyor
Acı ve tatlı bütün oyunları
Biz herşeyi görmek, bilmek isteriz
Anlarız sanki biliyor, ayırd edebiliyor gibi ayrıntıları.