Ak Görünen Karaya Şiiri - Ramazan Ateş

Millet aç gezerken bu nasıl vicdan,
Denizler aşırı gemi yüzdürdün.
Açlıktan çocuklar baygın düşerken,
Sen çocuklarına servet düzdürdün.

Komşusu aç iken, tok yatan kimden?
Aş ekmek diyene hırlayan kimden?
Ak gelmişdin, hani aklığın nerde?
Adaletle halkı candan bezdirdin.

Sağında solunda şişen göbekler,
Fakir, fukaraya üren köpekler
Din iman diyerek çıktıydın hani?
Hırsızı kollayıp, masum ezdirdin.

Ne akraba kaldı makam almayan,
Ne hısım kaldı bak zengin olmayan.
Gık diyen olmadı yedikce yedin,
Parayla basına övgü yazdırdın.

Bu millet layıktır senin zulmüne,
İradesin satti çuval kömüre,
Düşürdün milleti ekmek derdine,
Millete kuyusun kendin kazdırdın.

Biz adam olmayız sana hak verdim,
Oyumu hırsıza bende çok verdim,
Baktımki olmuyor bende koy verdim,
Türbanı bıraktık, donsuz gezdirdin.

Bin sabun kullansam aklanman gayri,
Aşınmış dişlisin çarklanman gayri,
Millete olmadı sizlerin hayrı,
Birliği, dirliği hepten bozdurdun,
Vatanın bağrında düşman gezdirdin.

Ramazan Ateş/Enschede