Ak alın kara yazı

ve çokça gerçektir acının miras bıraktığı alnımdaki beyaz!
bak şehri sağıyor yiten kadınlar geceye
çise çise dökülüyor dökülüyor aşk dediğin..
sen, biriktir gar(i) p sancılarımızı ilk heceye
inatla düşürmesin hikayemizi gözlerin,
hadi yakala yalanımdan da çekiştir beni biraz...

şuursuz üflenmişse, kızılca kıyametler çağırmaz Sur!
kuyruklu yalanımı (k) aydırırken karanlık gece
günahım çöken duvarlarına hiç uğramamış gibi
ensemde nefesini tut ve kal öylece..
peşime düş, sırtıma meylet keskin hançerini
beni hiç beklemediğim anda onmaz yaralarımdan vur!

allan ve pullan bir seherde tabutumu sırtla
toprağıma tohumlar düşürecek neşeli ağıtlar yak,
düşün ki omzuna nasıl yakışıyor ölü gülüşü..
eni sonu bu cinayeti saçına düşürecek bir ak
kürek kemiğine yel değecek üşüyeceksin bir akşam üstü
yıllar sonra beni yaralarımla değil tebessümümle hatırla!