Ajans Şiiri - Tuncel Karaagaç

Haber izliyordum yine,
İstemeye istemeye.
Eskiler ''ajans''derdi adına izlediğimin,
Hoş ajansın bile tadı yok eskisi gibi izlemeye.
Televizyon denen o sihirli kutu,
Yoktu ki eskiden.
Işıklı ısınan lambalı radyolarda,
Dinlenirdi Ajans yada haber.
Yenilen akşam yemeği sonrası çocukluğumda
kurulurduk etrafına
yemek sonrası mahmurlukla.
Etrafına radyonun.
Yeni bir yıla girerkende dinlerdik radyoyu
yeni yılın radyo tiyatrolarını örneğin canlanırdı efektlerle
Gözümde anlatılanlar.
Müzik olurdu örneğin,
Zeki Müren söylerdi katılırdık şarkılara çocukta olsam
Mutluyduk ama ışıklı radyo etrafında.
Şimdi ise yine öyle bir günde yeni yıl öncesi
karşısındayım görüntülü kutunun karşısında
Ve izliyorum haberleri.
Yada eskilerin deyimiyle ajansı.
Soruyor sunucu Görüntülü kutuda
İşlek bir caddenin ıslak görüntüsünde
''Ne bekliyorsunuz yeni yıldan? ''diye insanlara.
İnsanlar umutsuz,
İnsanlar coşkusuz uzak eski günlerinden
Ve insanlar benim ülkemin güzel insanları.
''Tadı yok ''diyor kimisi eskisi gibi,
''Umut yok ''diyor bazıları da
Yenilmiş,yılmış görüntüsüyle.
Hep şikayet ve umutsuzluk insanda.kısaca...
Düşünürüm tüm bunları izlerken ben
''Neden'' derim neden hep biçare ve bırakmış
savaşını hayatta.
Şaşarım neden yetti diyemez artık oysa.
oysa hep beraber ve bende dahil,
Gelin ey insanlar Ey ülkemin Her şeye rağmen
Sevilesi Ülkemin İnsanları.
Gösterelim kendimizi ve şaşırtalım Bizi koyun yerine koyan
Asıl koyunları.
Verelim savaşımızı,
Çocuklarımız adına,
Geleceğimiz adına ve ona ipotek koyanlara.