AiW ii. Şiiri - Akın Akça

Kendi başına
ortalıkta sırıtan bu kırmızı gül
aslında pek aldatıcı;
görünmez onun elleri gelen şafakla, teki onlardan,
diğeri ve buluşan günbatımıyla -örselenen yine aynı hummayla
- kıpkızıl; döner.. fırıl da fırıl…
:Uzanıyor yakınlara bir yerde, yakınlarıma;
bulunduğum odaya, ve hatta akrabalarıma …
(konuşuyor onlarla, ama konuşuyor
bu sefer sessizce.)

*

Işığın vardırdığı
bir mağarada soluklanıyor ve karanlığa
dizdiği çıkınından akşamüstü kahvaltısını çıkartıyor:
Yemek, güzel; ‘Bir kez daha suçla, karın doyunca! ’
Alice harikalar diyarında: Büyük ayna karşısında
Seyrettiği onun ötesinde, aynaya baktı fakat
ve arkasını gördü; sağa sola koş, (onun) arka’sı boş;
her yön kuru bir loş.. su sızdırmaz çelik yelekler -
böylesi! –adı batası can yelekleri! yok, gerek! …
Dev satranç tahtası, üzerinde durduğu, kaldırdı biraz onu;
o ki, az baktığında aşağı, gördü yükselen batağı:
üstünde iken artık öz benlik yükselten düzlemin;
bataklık olmuştu aşağısı, ancak her ne hikmetse;
ayna hala,
tam karşısındaydı!

Ne artık mağara kaldı, onun küçük-katık-çıkını, ne de;
o ama orada!
Ve içinde aynanın zıpladı; kendini tarlasında buldu, rengarenk çiçeklerin -
envai çeşidin! –giderek büzüldü, küçüldü ve ağladı..ve ağlattı:
önceki safha-büzülüşleri’ni anımsamıştı …
Zıpladığı gibi aynanın yüzeyinde, yeni bir hamle ile son bir
tekrar: zıpladı!
ve göbeğine kondu bir papatyanın, arı işçiliğinde:
(büyük işçisin, büyük! korkulur senden, peteğin deli gözlerinden..
ve iş bölümü safsatasından!)
İneği sağan küçük Lichtenstein’lı kıza benzer,
içti çiçeğin özünü -
kana, kana!
- suçlamaya başladı yine;
(sonsuza uzayan bir son hamle.)
doyduğunda …

*

Küçük dert-kızı;
derince yara! Sorgusuz, sualsiz;
aksi bunun, istediğimiz! öküzün buzağı aranır mı boynuzunda;
o boynuzlarda taşınanken dünya -bu koşullarda:
ses ver de buzağı da tırmanacak,
buffalonun kafa-mızrakları’na!