Ait Olduğumuz Yere Dönmeliydik

Rüzgar gibiydik,denizden esen
Ve yine denizine dönmek isteyen.
Pulları yavaş yavaş kuruyan balıklar gibiydik:
Ayrı kalınca.
Bir an önce,ait olduğumuz yere dönmeliydik...

Sanki,uzun bir yol katetmiştik de,
Nesnelerimizin bizi beklediği yeri özlemiştik.
Hatta tüm yorgun bedenimizi özenle örtüp
Büyüyecektik.
Üzerimizdeki ayak izlerini sildik.

Kıkırdamalarınızı duyduk,
Sizin yolunuzda yürümediğimiz için.
Oysa tam kalabilmeniz içindi bütün bu mesafeler.
Ait olduğumuz yere dönmeliydik.
Çünkü güçsüzlüğünüze dayanamıyorduk daha fazla.

Oysa her akşam karanlıklara bölünür
Ve karanlıklarla bir tutup bizi,böldünüz.

Evet,sesimizi duyamazsınız.
Bu,sizi sevdiğimiz için.
Ellerimizi bıraktık.
Çünkü yalnız duymak istiyoruz...
O kadar kolay değildi,
Umutsuzluğu da yitirmeden ayakta kalabilmek.
Ait olduğumuz yere dönmeliydik.

(İstanbul)