Ailem Şiiri - Yükselen Yağmur

Koşuyorum, babam koşuyor arkamdan
Aç kalsa biliyor kuşlar gibi rızka sağlam
Sabrın ince sırtında salınan sarı başaklar
Büyür içinde dağ gibi sağlam aşklar

Ocak başında bekler aş ekmek uman
Tencere umut dolu tütüyor duman duman
Koşuyoruz elemden acıdan hiç durmadan
Arkamda sabırlı yufka yürekli babam

Zorun sivri tepesinde elleri derin babam
Ekmeği temizce alacak yüreği serin babam
Ağzından ağzımıza koyacak hemen
Ben okuyacağım o ekmeğin içinden
O sımsıcak gözlerle, elleri yanan anam
Doyurduğu ekmekle üstümüzü örtecek
Babamla birlik olup evimizi örecek
Dışardan bakanlar bize bunlar aile diyecek

Eğer bir ırmak bize doğru koşarsa,
İçine bakar babam iyice hepsi ırmak mı ?
Rızkımız bu değil der karışmışsa eğer,
Bırakır aç kalsa dahi buna değer der.
Aile bu olmalı katışıksız saf bir kanla
Bir araya gelirler büyük kocaman canla

Önce bir büyük ev içinde bir sülale,
Sonra birer birer dağıtırlar sümbül lale,
Ben kitabı almışım ne güzel yaprak, yaprak,
Babam kanaat içinde küçük bir toprak,
Annem yakında yeni bir sevgi katacak

Aile ben büyürken o zaman dört köşeydi
İman en baş da, kalplerde yüce bir şeydi
Toprak, ocağımız ve beyaz ekmeğimizdi
Kanaat, cömertlik ve zenginliğimizdi
Sevgi, bizi çoğaltan anamız ve güneşimizdi
Aile ne güzel şeydi, ne güzel şeydi

21.07.2018 Ankara
Yükselen Yağmur