Ailem Şiiri - Hamiş Mustafa

Ben nasıl sevmem onları,
Eşim bana vermiş dünyaları,
İstemezdim bağları,sarayları,
Tek hedefim okutmaktı çocukları,
Çeker giderdik yoklukları,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Hanımım vermişti bana desteğini,
Belli etmezdi çektiği dertlerini,
Bizlere yansıtırdı sevğilerini,
Çeker giderdi kaderini,
Düşünür dururdu evini,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Çocuklara belli etmezdik yaşananları,
Güzel göstermekti olayları,
Unuturmuyuz zor geçen akşamları,
Uyku uyumadığımız sabahları,
Eve gelen icraları,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Ben onu sevmezmiyim,
Zor günlerimde onu beklerim,
Her şeyim olmuştu çocuklarım,
Onlara canım gibi bakarım,
O benim hanımım,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Çekilen sıkıntıları belli etmezdik,
Biz onları severdik,
Günlerce yokluk çekerdik,
Kötü günleri onlara söylemezdik,
Hiç bir zaman gülmezdik,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Eşimle birlikte çok ağladık,
Kalmadı hiç birşey satmadık,
Hiç kimselere bildirmezdik,
Nice bayramları yaşamadık,
Sabahlara kadar duvalar yaptık,
Nasıl sevmeyim ailemi.

Sonunda okudu çocuklarım,
Üçüde oldu öğretmenim,
Dünyalar sanki benim,
Yanımda kıymetlidir eşim,
Mustafa der gelmesin o günlerim.