Biz çocukken mutlu olmaya alışmıştık.
Mutlu bir ailemiz,
İşi olan bir babamız,
Ve
Aldığı maaşın yarısını alıp,
Üniversitede okuyan çok sevdiğimiz bir abimiz vardı.
Anne ve babamız yorulmasın diye,
Bizleri dövdüğünü söyleyen
Şimdi daha çok sevdiğimiz bir ablamız vardı.
Bahçemizdeki tüm ağaçlar,
Sanki,bizimle sevinir
Sanki,bizimle ağlardı
Bizler hala mutluyuz.
Çünkü biz,
Çocukken mutlu olmaya gerçekten alışmıştık.
Kayıt Tarihi : 26.3.2007 12:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!