Bükerek kaslarını
Geliyor mağaralarından
Korunun kara şeyleri.
Yemiş bahçesini karıştırırlar,
Sarı odalarımızın etrafımızdaki
Çimen denizini kemirirler.
Bizi hâlâ tanıyorlarsa
Seyrek bakarlar
Ne yaptığımıza.
Duyarız onları, ya da öyle sanırız:
Ay ışığının yalayan hayvan burnu,
Elmadaki diş.
Bir odun daha at ateşe;
Mozart, yeniden, pikapta,
Hâlâ bir üzünç var
Bizimle odada.
Anımsarız mağarayı.
Düşlerimizde geri döneriz
Ya da onlar görmeye gelir.
Müziği de severler.
Birlikte yaprak yeriz.
Biraderlerimizdir.
Ailemizdir.
Kaçtığımızdır.
Mary Oliver (d.1935, ABD)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 6.6.2007 22:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Family by Mary Oliver The dark things of the wood Are coming from their caves, Flexing muscle. They browse the orchard, Nibble the sea of grasses Around our yellow rooms, Scarcely looking in To see what we are doing And if they still know us. We hear them, or think we do: The muzzle lapping moonlight, The tooth in the apple. Put another log on the fire; Mozart, again, on the turntable, Still there is a sorrow With us in the room. We remember the cave. In our dreams we go back Or they come to visit. They also like music. We eat leaves together. They are our brothers. They are the family We have run away from.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!