Aile Şiiri - Osman Gülden Osmangazi

Aile toplumun temel taşı derler.
Ana, babadan ayrı çocuklar ağlar.

Taşı darmadağın temel kalmamış.
Dağılmış yuva soran olmamış.

Bu nasıl anlayış bu nasıl ana baba.
İnsanlık dan nasibi yok kabamı kaba.

Merhamet kalmamış şefkat hiç yok.
Durup dinlesen derdi pek de çok.

Hanıma sorarsan suçlu kocası.
israf eder umursamaz yoktur tasası.

Farkında değil kanaat kalmamış.
Verilen nimetin kıymetini bilmemiş.

Evin beyinde sorumluluk hiç yok.
Konuştursan hanımın suçu pek çok.

Nerde akşam orda sabahı eder.
Nasihat kar etmez o bildiğine gider.

Osmangazi çocuklar mazlum ve mağdur.
Yazık insanlığınıza ana baba bu mudur.

Yuvaları dağılmış halleri perişan.
Ne sahip çıkanları var ne de karışan.