Aile Şiiri - Alican Cullaz

Demlenmiş şiirdir, aile
Dingin kelimelerin yüreğine muhabbetle sokulan
Ve
Herşeyiyle sevilecek vaktindeyiz bu saadetin

Hatuna
Ne leyla ne mecnun oldum
Çöl kaldım dilde, işte, fikir de
Bin yıl gözlerin de mayalandı, kimsesizliğim
Kendimden zamirler döküldü, zamanın sayfalarına
Hep seni bekledim, hep ve hiç yolların da

Bu sesi, kuşun daldaki halini
Kuşun sesiyle bütünleşen doğanın ahengi
En güzel sözlerle dillendirdiğim seni
İşte karıcığım, huzurumun resmi
Hatıranın sızısıdır şiiri sarhoş eden
Gözlerimden mesafelere süzülen vuslatı
Ve bir yüzüğün aydınlığın da görürken seni
Ömrümün sesine ilham verdiler, şiirden gözlerini

Sökük vasıflarımı dikemedi kelimeleri hecelemek
Benden razı değil benden artan kimsesizliğim
İki benin elinden tuttun
Beni bende buldun eşim, sevdiğim

Varlığındır, en güzel şiirin izini sürdüren
Kalp kıran aynaların izahından korkarım
Geldin her şeye insandan değer katmak güzel ve anlamlı

İnsanların menfaati kadar yalnız
Sevgisi kadar yabancıydım
Ancak sen bana
Kötülüğü ve zamanı yeniden yorumlattın
Ve sen öyle iyisin ki sevgili karıcığım
İnsan seni sever
Ve ALLAHA inanır.

Yağmura sancı veren mavinin ey annesi
Sadaka mıdır gözlerine verilen yıldızların her biri
Bakmakla mavileşiyorsun sesimin mavisi
Mavi takım elbiseyle sana geldim
Elimde göğün çiçekleri

Bulmak, sese yankılanmak umudun kavrulmuş sesinden
Ekmek kırıntısına değen besmelenin mühründen
Helal bir yalnızlığı tamamlayan gözlerinle
Gitmek senle göğün şefkatinden, şefkatin Rabbine

Kızıma
Çorak gözlerime emzirdiğim sensizliğin kelimesini
Mecnun oldum aradım yavrum
Gurbettir, insan sesinin değmediği her yer
Bana eklemeli ayrılık treninin, en güzel vuslat durağısın yavrum

Ömrümün dilini konuşuyor varlığın
Varlığın ömrümce ömrüm oluyor, yavrum
Çatlıyor orta yerinden kelimeler özlerinden
Gurbet bitiyor, baharı büyüleyen gözlerinden