AİLE
Nasıl başlayacağımı bilemiyorum hikâyeye. Kırgınlıklar, pişmanlıklar, kavgalarla boşa geçen yıllarımızı size nasıl anlatacağım. 25 yaşındayım ve hala hatıramda yaşadıklarım. Masumken biz bu olaylara şahit olmamalıydık. Çirkinliğin, kötülüğün içinde olmaktan uzaklaşmalıydık. Bir yanımız yaralı büyümemeliydik.
Dedemin tayini Sakarya’ ya çıkmış ve Elazığ’dan Sakarya’ ya gelmişler. Sapanca’ da annemlerin olduğu mahallede ev yapmışlar. Ve annemle babamın hikayesi de böyle başlamış. Annemle babam komşu çocuklarıymış. Birbirlerini çok sevmişler. Ve bütün zorluklara, karşı çıkmalara rağmen birbirlerini bırakmamışlar. Ailelerinin ne dedikleri onlar için önemli olmamış. Onlar da sonunda razı göstermişler ve öylelikle evlenmişler.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Beğeni ile okudum
diline sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta