Aşk Yalan Şiiri - Hamit Atay

Aşk Yalan

Aşk yalan, gözlerinde parlayan o ışık,
Bir zamanlar gerçeği andıran her bakış,
Şimdi bir masal, bir rüya gibi,
Yavaşça çözülüp kayboluyor her iz.

Aşk yalan, sözlerinde sakladığın sevda,
Bir anlık tutkulu bir şarkıydı belki,
Ama zamanla kayboldu o melodiler,
Ve geriye, boş bir kalp kaldı sadece.

Aşk yalan, her dokunuşta hissettiğimiz sıcaklık,
Birbirine sarılmanın anlamıydı,
Ama her sarılmada, bir adım daha geri gittik,
Ve her dokunuş, bir mesafeye dönüştü.

Aşk yalan, her anını birlikte geçireceğimiz düş,
Ama her düş, birer kırıntıya dönüştü,
Ve sabah uyandığında,
Gözlerimde seni bulamadım, sadece bir gölge.

Aşk yalan, belki de kendimizi kandırmamızdı,
Birbirimize inandık, ama içimizdeki korkuları göremedik.
Ve her yalan, bir yaraya dönüştü,
Her sözcük, bir parça daha eksiltti bizi.

Aşk yalan, bir zamanlar gerçekti,
Ama zaman geçtikçe,
Gerçek, acı bir gerçekle yüzleşmeye dönüştü.
Ve biz, birbirimizi kaybettik,
Çünkü aşk, bir yalandan başka bir şey değildi.

Aşk yalan, bazen insanın en büyük düşmanı olur,
Ve en derin yaralarını bırakır,
Ama belki de, her yalanın sonunda,
Gerçek bir sevdanın, kendini bulacağı bir yol vardır.
Hamit Atay