Aidat Şiiri - Şaban Durmaz

Bugün Cuma dedi komşum
Namaz için Camiye gitmeli
Gitmeli elbet dedim
Kullar Allah'ı hatırlamalı
Bu güzeldir ama insanlar da hatırlanmalı
Apartmanın giriş kapısındaki camı
Kim olduğu belirsiz günahkarlar kırmış
Bizde para topladık her daireden
İki yüz lira senin payına düşen
Ve vermeyen bir sen kaldın
Komşum bunu duyunca
Tespihini daha hızlı çekmeye başladı
Ve gözlerini kaçırarak
Ama ben kırmadım
Niye parasını ben ödeyeyim ki diye
İşte mızmızlanmaya başladı!
Ve ben de cevap verdim
Ben de senin Camine pek gitmiyorum
Ama senin Camideki İmam Su Elektrik masrafları
Bizim gibi Sekülerlerin cebinden ödeniyor
Evet ben de camı kırmıyorum ama
Camlar hep bana mal oluyor
Peki sence bu Adalet mi?

Komşum kıpkırmızı bir yüzle cebinden
İki yüz liralık bir banknot çıkardı
Ve öfkeyle uzatıp
Bu kafayla hem cehenneme gideceğimi
Hem de Apartman da istenmeyen kişi olarak mimleneceğimi söyledi
Ben de ona cehennemden korkmadığımı
Hatta bu Apartman yerine orayı bile tercih edeceğimi
söyledim
Komşum sinirle uzaklaştı

Ezan okunmaya başladığında
Camcı çocuk kırık camı söküp
Yenisini takmaya başlamıştı bile
Ben de sessizce onu seyrettim
Sanki belli belirsiz bir dua çocuğun alın terinden
Pırıl pırıl cama yansıyordu.

Mart-2022 Balçova-İzmir