Ahyâ Şiiri - Mehmet Sani Özel

Şükrün ikamesi secde..
Fecr-i Âti sayfalarını okurken
Serin sularda, nihayet belirtileri
Ecel kayda alınmış, kaderden önce
Kudreti İlahinin misallerinde, mefulüm
Gönül ruhsat beklerken, mabeyn eşiğinde
Hicran lülelerinde heyhat ve her şey tek kalem
Sıraya girmiş, cemi cümle ve el alem
Ve gurbet., Sılanın eşiğinde dram
Sonra bir ıslık edasında ses. Tiz!
İlahi, mücmel mi, müfesser mi?
Sıkıntılar, sarsıntılar son bulur
Hüzün sükuna geçtiğinde..

Bağrına kor düşende nefsin
Hercümerç oluverir tülbendi
Kulaklara nihan, icaz dokunduğunda
Eşref saatidir ki, onlar İrem rakkaseleri
Solundan sağ yana, iltifat sunuverir ilham
Gümüş yeleli kır atların üzerinde, Batı ve doğu
Esatirden kahramanlık hikayeleri mest eder
Vedud’a mev’ud dur mevcudun çoğu
Nur: Kar taneleri gibi ışık sağar
Kalp, Kabe’yi kıble seçtiğinde..

Kül ve kardan yoğrulmuş vera
Kurt kuş ve uçsuz bucaksız mera
Dağ taş durmuş, yer ile yeksan ma-vera
Bu ahvalde, gönül hoş görür müennesini
Akıl ettiğinde., Ruh-u Beşer’in Ke-ennesini
Gazel döker gibi, günahlardan arınır nefis
Ecr-i müsemma üzerine, artan güzellik
Derki; kul olmanın karşılığıdır, geldik!
Her şey tozpembe derler, Abkari de
Bütün mucize, kedi sütü içtiğinde..

Sen ey bedr-u acuzum, sen!
Bahçesi mülki nazdır yad ellerin
Bâb-ı Hümayundur elif-lam’ın kapısı
Mehtaba çeyrek kala vakfe, hilaldeyim
Mukadderata matuf ve maruz haldeyim
Kandırılmaya çok müsait, yürek yapısı
Ondan; tövbe kapısını adres bellerim
Said mi müsaid mi, yordamına hal?
Bal; sevgiliden bir nefestir, bal
Ahyâ belehyâ, filvaki Yahya..

18.09.2011-21.10.2011