Ahvalimiz… Şiiri - Halil İbrahim Alboğa

Üstüme geliyor eşya ve zaman,
Cılız bir bedenim, sıska yüreğim..
Ne sırra gebeyim, ne hırsım yaman;
Dimdik kıyamında fikir direğim…

Bayrak bayrak dalgalanır hamiyet,
Üflerim her nefes, toz konduramam!
Binbir hülyasına dalmış cemiyet,
Fikir derya olsa tez dolduramam…

Gelin, maveradan yeni sezişle;
En yeni şeylere bir dil bulalım.
Eşyayı eskiten günden bezişle,
Aynı kesrettedir Asri Bunalım…

Lügatte sararmış kelimelerin,
Yeni idraklerden yok mu nasibi?
Saffeti kokuşmuş kerimelerin,
Nereye kayboldu, mutlu sahibi?

Zaman insan için, mekan O’na has..
Mücerred manalar hapis ve sessiz!
Bütün makulleri kestiyse makas,
Müşfik yarınlardan kaldık habersiz!

Cemiyet ötesiz bu hali ile,
Kemmiyet vahidi farksız kayadan!
En fakir bir dilin suali ile:
Ne haber? Ne haber? Nurlu duadan…

Devirin çarkları dönmeye memur,
Her dönüş bu gündür, yağlanışı dün.
Beşerin beyninde koskocaman ur!
Ezelin ebedi yokladığı gün! ..

Ruhlar delik deşik vehimlerinden!
Kalpazan itimat serdede dursun..
Davasız hayatın sehimlerinden,
Hokkabaz saati cennete kursun!

Beni azad eyle ey ufuksuz yön!
Heybesi boş gelip, boş dönene git..
İblisi kapımın ötesinde ön,
Biz gassal elinde olmuşuz meyyit! ..

Zevkten zevke uçmak ehline kemal!
Keyfiyyet alemin halk oluşunda.
Benim cezbelerim tersinden zeval!
Onunsa tevili Guguk Kuşunda…

Elan cemiyetin hali lisanı,
Ne hayal parlatır, ne his köpürtür..
Batını katleden zahir insanı;
Mukaddes vatanın iğrendiği tür! ..