Ahvalim Beyan Eder

Sevgilim eskimez yazılardı cilt cilt kitaplar tutardı
Bir dosttu ki o umrana açılan kapılardı

Çıkar her ne ki var içimde haramdan yana
Gül suyu ile yıka beni koşayım dergâhına

Mirim, üstadım yalnızım üstelik perişanım
Gam dağılır çağırsan gelirim sohbetine

Mest olup gezeyim tenhalarda kendimden çıkıp
Sen posta otur benim adım bulunsun kayıtlarda

Bu keşf bu keramet bu ilhâm sendedir
Kerem et şeyhim al içeri duâna dahlet beni

Güneş gibi ısıt içimi ay gibi parla alnımda
Bir tek mum olayım ben tükeneyim çerağında

Ne güzel mevkidir ne hoş bir makamdır bu
Bir doğru odun olayım isterim yanayım ocağında

Çileyi damıtan gözyaşıyla cezbe inbiklerinde
Ey dost sök artık içimden hurafeleri

Gel toplayalım prizmik evlerden şu artıkları
Sel alsın eşyaları yalnız bir hasır kalsın bana

Bu şiir ki derdimi tasvir eder
Ne olur adım olmazsa bu son beyitte