Ahvâl-i Tabîb Şiiri - Mevlüt Bicik

Çıktım evimden işte yine bugün
Büyük ümitle merâmımı tabîbe açtım
Çok efendi ve sâkindi bu adam dün
Kabâvet ve hırçınlıĝ ını görünce kaçtım.

Saĝ ıra lâf anlatıyormuşcasına baĝ ırınca
Anlamsızca ses tonu yükselip de kabarınca
Cinleri, perileri, şeytanları başıma çaĝ ırınca
Bende kibarca yumdum gözümü,aĝ zımı açtım.

Karşımdaki tabîb; anlaşılan birilerine kızmış
Hıncını alamayınca kırmızı kalemle bize çizmiş
Ona ne ! kolun kanadın kopmuş, aĝ rıyan dizmiş
Bu hareketin tabîbe yakışmadıĝ ını dizelerime saçtım.

Sıfır morelle; tabii ki morel bulmaya gittim yanına
Anlaşılan o ki ! sıkıntıdan ateş yürümüş onunda kanına
Bana takındıĝ ın sert üslûp, yakışmadı senin şânına
Dedim de ! dolu gözlerle gözlerine şûalar saçtım.

Yaşanan manzara karşısında beynime yürüdü ateş
Sayın tabib bey ! Bırak beni de başkalarına sataş
Yuvarladın; ümit kervânımın önüne kocaman taş
Dolu gözlerle teşekkür ederek odasından kaçtım.

Bütün tâze ümitlerimi bir bir söndürdün
Beni benlikten çıkarıp deliye döndürdün
Gönlümü ettin vîrâne,baykuşu çöndürdün
Bende hislerimi kalemimle şâirlere açtım.

Mevlüt Bicik
07.07.2008 saat 13.30
Esslingen