Ahval-i Manzara Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Ahval-i Manzara

Ne okur ne yazarız ama yok bizden alim,
Herkes bülbül kesilir bir fetva sorulunca,
Hocaya ne gerek var, pazara düştü ilim(!)
İsteyen satın alır bedeli verilince.

Kimseye kızmıyorum, alem bilir işini,
Enayiden sayılır göstermeyen dişini,
Vatan millet diyenin biri çeker fişini,
Halka hizmet adına bir ışık belirince.

Hizmet senin neyine, sen yapma biz yaparız,
Ortada pasta varsa sizden önce kaparız,
Bugün hain desek de yarın gelir taparız,
Unuturuz geçmişi menfaat görülünce.

Kime güvensek bilmem, ortalık sis, dumanlı,
Kim takiye yapıyor, kimdir gerçek İmanlı?
Bombalar nerde saklı, hangileri zamanlı?
Giden geri gelmiyor defteri dürülünce.

Kim devletin sahibi, kimdir bu tele kulak?
Ne için bu fişleme, kime bağlı bu ulak?
Hesap sorulur elbet, halk sanılmasın salak?
Üzülür şer odaklar sandıklar kurulunca.

Kim atmış temelini, ne iş yapar paralel?
Bütün dünya tanıyor, izleri beynelmilel,
Ekonomi çökse de rantı görmesin halel,
El açıp kalkar şaha şifreler kırılınca.

Örülmüş kirli ağlar, ne yirmidir ne elli,
Zamane Firavunu emir vermiş besbelli,
Haham, papaz yanında, işte diyalog eli,
Akan sular duruyor öpüşüp sarılınca.

Ayıların derisi ne zamandır post oldu?
Ezeli düşmanları hemen sadık dost oldu,
Vatanın istikbali üç kuruşa kast oldu,
Sıcak paranın yüzü önüne serilince.

Hizmetin gereği mi düştü küfrün yoluna?
Elini uzatmadan koştun girdin koluna,
Sağına aldırmadan hemen geçtin soluna,
Yarın kim var sırada bunlara darılınca?

Bu halkın mayasında şehidin kanı vardır,
Her karış toprağında Ümmetin canı vardır,
Destanlara sığmayan binlerce anı vardır,
Yedi düvel kahrolmuş Pak İman dirilince.

Mustafa Hoşoğlu
24.02.2014