Ahval-i Dünya Şiiri - İbrahim Sağır

Üstünde canlılar cansızlar ile,
Yıldızlar arası dolaşır dünya.
Boyutlar soyuttan çekerken çile,
Teselli limanı sanki her rüya.

Küreler dönerken uğultularla,
Tevhidin önünü açar semalar.
Oynaşır bulutlar mavi sularla,
Bitmeyen bestedir uhrevi bahar.

Ay menzilde,güneş burçta uykusuz,
Galaksiler arasında bir telaş.
Kara delikler ki, zalim, duygusuz,
Yıldızlar dökerken korkusundan yaş.

Tahta tabut dolar dolar boşalır,
Süslü olmuş,sade olmuş ne çıkar.
Madde çürür mana dipdiri kalır,
Rahmet yağmurları ruhları yıkar.

Mana tepeleri zümrüt yeşili,
Madde gayyasında umut yangını.
Bir dinle ne diyor mâverâ dili,
Başıboş ömürler hayat sıngını.

Çeker hattı Levhi mahfuz kalemi,
Kün fe yekün arasında tüm varlık.
Doldurur boşaltır yüz bin alemi,
Aynada görüntü her bir uygarlık.

İbrahim Sağır