Ahval Şiiri - Cüneyt Arslan

İzaha lüzum görmüyorum ahvalimi
Var benim elbet kendimce esbâbım
Sormayın siz, mühürledim dilimi
Derdim günahım, sükutum nikâbım

Genç ömrüm bugün bana ahir oldu
Ne umdum hayattan, ne zahir oldu
Aldığım her nefes böyle zehir oldu
Küflendi ekmeğim, ağuladı âbım

Hep bekledim bir an yüzüme gülsün diye
Ben üzüldüm biraz felek üzülsün diye
Dertler üstümden tel tel dökülsün diye
Tahayyül ettiğim hayat, şimdi serabım

Su gibi, kaynağından içtim efkârı
Fethettim adına hüzün denen diyârı
Gücendirdim isyanla sevgili yârı
Gök kubbe altında, kalmadı sevabım