Ahval Şiiri - İsmet Anik

Düstürudur gönlümün sevdaların ekmeli
Fürüat neme gerek dar'ı dünya har almış
Har'da yanmalı gönül elem ecir çekmeli
Elem ecir çeksem ne her dem aklım yar almış...

Benim için denanet ecir diye fesh'etmek
Baldırana bal deyü efdal olan meth'etmek
Feyz alıp geçmişimden dönüp dönüp feth'etmek
Ben canım verem dedim benden ahuzar almış...

Failisin ahvalin bülbül'le gül'ün hali
Digergamlık nedir ki sende buldum kemali
Seyrine doyulmayan fevkalade cemali
Nasıl seyretmişim ki seyrimden nazar almış...

Osmanlıca /Türkçe

DÂR: Ev, yer, yurt.
DEM: Zaman, an.
DENÂNET: Alçaklık, zillet.
DÜSTÛR: Kânun, kaide, kural, esas.
DİĞERGÂM: Başkalarını düşünen, bencil olmayan.
ECR: Yapılan bir iş karşılığında verilen ücret.
EFDÂL: Daha faziletli, en faziletli.
EKMEL: En mükemmel, eksiği olmayan, en olgun.
FÂİL: 1. İşleyen, yapan. 2. Te'sirli, etkili.
FESH: Bozma, bozulma, dağıtma, dağılma, yürürlükten kalkma.
FEVKALÂDE: Âdetin üstünde, duyulmadık, görülmedik, olağanüstü.
FEYZ: İlim, irfan.
FÜRÛAT': Ayrıntılar.