Ahval Şiiri - Tahsin Melan

Gülşene çökünce sükût-u hazan
Bülbülün diner mi çeşm-i giryanı
Dökülür yapraklar solar nâgehan
Cihanı tutsa da sessiz figânı

Sükût eyle gönül bu figân niye
Bezm-i aşk içerü gülün mü soldu
Gül-i zar surette bu hüsran niye
Yitirdin maşukun ömrün mü doldu

Ol bivefa nâzân kılmıyor nazar
Asumâni dîde müjgâna mahpus
Dil-i bî-mârına fermanlar yazar
Cevr-ü cefa etmek canana mahsus

Melanî biçare ey ruh-i revan
Mest-i serşar idi ol beşer sana
Gam-ı firkatinle dil-i perişan
Ahvâl-i pür melâl makberden yana

Melanî