Ahvâl Şiiri - Orhan Börcek

Ter-temiz bir aşkla sevmiştim seni,
Diz çöküp yalvardım ka'le almadın.
Sevda ateşiyle yaktınya hani,
Tutuştum kül oldum hâlden bilmedin …!

Aklım seyyah olmuş gezer peşinde,
Masum vebalim var hilâl kaşında.
Gönlü esir eden o bakışında,
Düştüm de girdaba bir yol bulmadın …!

Duygu mabedimin mihrabısın sen,
Zulmüne köledir bu naçiz beden.
Aldığım her nefes perişan eden,
Feleğin şerrinden geri kalmadın …!

Bu ahvâl çok sürmez fazla yaşamam,
Senden gayrı inan her şey tas-tamam.
Zayettim kendimi sensiz bulamam,
Bir zerre el insaf dönüp gelmedin,

Çalap’dır bilirim bahtımı yazan,
Murada ermesin efsunu bozan.
Sensiz geçen her an azdıkça-azan,
Bu gönül yarama merhem olmadın,
Aşkın kadehine dirhem dolmadın …!