Ahu Gülay’a Özür

Yıl 1990, evlerde video var,
Şahsım misafirlikte, korkunç bir film oynar…

Bizde video yoktu, sizde misafir idik,
Akrabalar yan yana şendik ve neşelendik…

Sen o zaman küçüksün,8,10 yaşlarında,
Ailen izin vermiş, TV açıldığında…

Film belki ezberlendi, içimize yerleşti,
Masal sanıp anlattım, şahsınız etkilendi…

Sen mutlaka unuttun, ama film çok korkunçtu,
Korkan belki de şahsım, ortada sorun yoktu…

Sık sık anlattım durdum, belki seni korkuttum,
Hakkını helâl eyle, evvelden sorumsuzdum…

Bu içimde bir ukde, film kapatılmalıydı,
Belki korkan şahsımdı, bunlar içimde kaldı…

Şahsım zaten misafir, İstanbul’dan gelmekte,
Yurtta kalan bir şahıs, ince düşünmemekte…

Engelleyemezdim de, o zaman bilgisizdik?
Çoluk çocuk birlikte, korkunç film izlemiştik…

Evde çocuk var iken, korkunç film izlenilmez,
Şahsımız bile çocuk, film hiç mi etkilemez?

İnan bizde korkardık, halen de korkuyorum,
Korku filmi oldu mu, pek seyredemiyorum…

(1996)