Ahu Gözlerin! Şiiri - İsmail Uysal

Göklerde bir isyan başlattı, sonra
Kahırla toprağa düştü gözlerin.
Bir lanet uğramış gibi yağmura
Çatlamış dudağa düştü gözlerin.
Ahh, ahu gözlerin, ahh o gözlerin!

Birazcık yorgundu, biraz karamsar
Gönülden misafir sanki inkisar
Kirpikte tanıdık eski bir hasar
Bin yıllık uzağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, ahh o gözlerin!

Tarihi yordular günü yormak ne
Umudu kırdılar hayal kurmak ne
Maviye düşmanlar serçe vurmak ne
Nasıl bir tuzağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, ahh o gözlerin!

Gözlerin, hiçliği kutsayan mahşer
Can tende yaşarken ölmeye benzer
Kundakta can vermiş bebeğe benzer
Kanlı bir kundağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, ahh o gözlerin!

Düşmandaki tanka topa karşılık
Bir savaş meydanı içinde, kısık
Ve bir ağıt yakar gibiydi ıslık...
Yankısı bir dağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, ahh o gözlerin!

Apansız, maviye kıydılar yine
Çocuklar ölürken gülmek neyine
Saçının telinden hak-i payine
Uzayan ırmağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, Ahh o gözlerin!

Kalbinde eğlendin yıllarca hiçin
Adı sensizlikti sükuta göçün
Taptaze çayıma dem olmak için
İnceden bardağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, Ahh o gözlerin!

Sensizlik bir nevi intihar iken
Bensiz her gülüşün bana ar iken
Taa, işte şuramda kokun var iken
Benden çok ırağa düştü gözlerin
Ahh, ahu gözlerin, Ahh o gözlerin!