Ahtamara Şiiri - Adem Güçlü

Yüzülmüş bir deniz düşün;
Canı alınmış,gök küsmüş,
Uzak kalmış mavisine,
Gözünde kıyısı ölmüş,
Boş yere çırpınışları,
Vuruyor sandal dibine.

Seni de böyle taşıdı,
Beni de böyle yıkadı.
Şimdi ben böyle mavisiz,
Sen kürekli ellerinle,
Hangi deniz taşır bizi?
Hangi maviden geçeriz?

Yüzülen hep umut oldu,
Çekilen her zaman cefa.
Kırık yüreğe tuzlu su,
Göze,maviliğin fazla.

Sevincimizde bir düğüm;
Maviye tutsak olan biz,
Kıyının umudunda sen,
Mavinin cefası bana,
Çıkıyoruz en derinden,
Alnımızda bir ayrılık,
Adını bilmediğimiz...