Ahsen-i Takvim Şiiri - Osman Şener

Yüce Mevla’m murat etmiş; halk etmeyi Âdemi
Yaratmış zübde-i hâktan, özü yerden kaldırmış
Âdeme nakş eylemiş şu, koskocaman âlemi
Öğretmiş O’na kelamı, sözü yerden kaldırmış

Âdemoğlu ibretle bak, incele bedenini
Bilmek gerekmez mi şu hoş, endamın nedenini
Kim koruyor can evini, kim taşıyor tenini
Kemiğe giydirmiş eti, bizi yerden kaldırmış

Harika bir elbisedir, hayat dolu tenimiz
Ten üstünde suretimiz; süsümüz, desenimiz
Ahsen-i takvim üzere, halk olmuş bedenimiz
Yerleştirmiş başımıza, yüzü yerden kaldırmış

Şu iskeletten korkmada, ilm ile eyle tetkik
Ne mükemmel yaratılmış, sanma bu üç beş kemik
O ilahi mühendislik, o ilahi mekanik;
Cevval kılmış eli, kolu, dizi yerden kaldırmış

Yaratan güzel yaratmış, ten kafese tutunmuş
Ruh üflenmiş bedenlere, can kafese tutunmuş
Madde, mana, ilim, irfan; fen kafese tutunmuş
Gönülle aşkı, sevdayı, nazı yerden kaldırmış

Evvahi ömür yeter mi; tafsile bu hilkati
Anlatmakla hiç biter mi, insanın hakikati
Ne kadar âlim olsalar, insanların takati
Yetmez; bunu anlatacak, lafzı yerden kaldırmış

Evvahi