Aylar oldu
ayrılalı senden..
Haberin alamıyorum
gelenden, gidenden..
Ve…
Kahroluyorum hasretinden…
Sana olan sevgimi, özlemimi;
Sana duyduğum hasreti
Anlatmak istiyorum bu gece..
Seni benden alan,
beni acılara salan ellere;
seni yetim bırakan kadere,
geçmiş, gelecek yıllara
lânet okuyorum…
Yazdığım şarkılara, şiirlere;
kitaplara, defterlere;
içinde sıkışıp kaldığım,
derdimi anlattığım duvarlara,
ilmik ilmik, desen desen
adını, sevgini dokuyorum…
Yokluğun yıkıyor,
yüreğimi yakıyor,
ataşlara atıyor beni..
gün geçtikçe çöküyorum…
Ve…
Doldum, taştım..
Diyâr diyâr dolaştım..
Çok engeller aştım..
Sonunda şaştım! ...
Seni ellere bıraktım,
koştum uzaklara;
aldırmadım hiç
kurulan tuzaklara;
nefretim, kinim
sütü bozuklara..
aldım defterimi, kalemimi
içimi sana döküyorum…
Bilsen,
ne acı kızım!
dün kucağımdaydın,
şimdi karşıdan bakıyorum…
Seni düşündükçe
Kahroluyorum,
Bir cigara, bir cigara, bir cigara
Daha yakıyorum…
7 Aralık 2001, Burhaniye
Mehmet BicikKayıt Tarihi : 3.7.2005 14:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
*********
Daha dün...
Küçücüktün,yumuk yumuktu ellerin...
Ahsen...
Sen ne zaman büyüdün...
Yanaklarımı sıkmadan,bıyığımı yolmadan uyumazdın...
Küçük ayıcığına sıkı sıkı sarılırdın
Evcilik oynarken...
Ahsen,
Sen ne çabuk büyüdün...
Büyüdün de uçtun yuvadan sen...
Gözlerim dolu doluydu,sana hissettirmesem de,
O beyaz gelinliğinin üstüne,
Kırmızı kurdeleni bağlarken...
Gözlerimde yaş,
Gönlümde hüzün...
Ah sen...
Sen neden büyüdün Ahsen?
2001
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (5)