ahşaP kutudA hakikaT Şiiri - Suat Gezmiş

Alışıklığına zaman inat edince huysuz
beyninin ücra köşesinde paslı bir düşünce
hesapsız
aniden belirince kapattı ahşap bir kutuya
karanlık ve derince
ama kapaksız
ama kilitsiz

alışıklığına zaman inat edince huysuz
beyninin ücra köşesinde paslı bir düşünce
hesapsız
filizlenince aniden
korkuyla irkildi birden

korktu,
korkuyordu
ve hatta korkutuyordu
düşünmekten, düşündürmekten
varacağı son
en küçük ihtimali de olsa
hiç hesapta olmayansa
bilinene dair
bilinenin, alışılmışın dışındaysa yani
-böyle iyi-
-iyi böyle- dedi
ne luzumdu şimdi? ? ?
ya çıkarları, kurulu düzeni? ? ?
düpedüz bindiği dalı kesmekti
aptallık, delilikti
düşünmedi
ve hatta
düşündürmedi.

ancak;
ne kadar saklı kalabilir ki hakikat,
paslı çiviyle tutturulmuş ahşap kutuda
zaman içinde demir,
çelik dahi çürüdükten sonra…