Saklı durur mu hâlâ telli, tahta arabam
Oynamaktan yılardık cumbalı ahşap evde
Elinde file ile işten dönerdi babam
Kapıda karşılardık cumbalı ahşap evde
Cızırtılı radyodan yayılır ince bir ses
En bilindik türküye kulak kesilir herkes
Ateşin etrafında birleşir dokuz nefes
Bir sofraya sığardık cumbalı ahşap evde
Çatlak camları titrer, gönülleri yaralar
Rüzgâr odayı yoklar, perdeleri aralar
Solgun duvarlarında canlanır hatıralar
Sonsuzluğa uzardık cumbalı ahşap evde
Pırıltılar saçardı yakamozlar denizde
Sokaklar yalnızlığa gömülürdü sekizde
Tebessümler büyürdü yorgun yüreğimizde
Birbirimize yârdık cumbalı ahşap evde
Her yağmurun ardında sancılanır eski dam
Utancından terleyen tavanları bürür gam
Fırtınalar ürperti taşır böyle her akşam
Islak kuru yaşardık cumbalı ahşap evde
Kederim doludizgin, bilmem ne gün gemlenir
Yürür kâinat sessiz yorgun gece demlenir
Yol bulur gözyaşlarım, kirpiklerim nemlenir
Hüzünleri aşardık cumbalı ahşap evde
Gözlerimin önünde geçmişim perde perde
Nerede dar sokaklar geniş bahçeler nerde
Kuş olur çocukluğum, uçar pencerelerde
Sanki bir yok bir vardık cumbalı ahşap evde
Batman/2004
(Teşehhüt Miktarı 2020)
Kayıt Tarihi : 6.1.2021 22:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!