Ahşap Ev Şiiri - Şair Kasvigüruh

Kül rengi saçlarının arasından baktı
Ahşap evin ikinci katında
Saksıda çiçekler dizili, kırmızı, pembe, kaynana dili
Mavi perdeli pencereden
Düğüm düğüm gözleri uzaktaki bir nesneye takıldı
Rengi sonbahardı
Ne güzeldi sonbaharlar eskiden
Evlerinin karşısındaki mektep açılır ve görürdü yaz boyu görmeyi umudettiğini
Deniz mavisi iki derin çukur
Hiç deniz görmemişti hayatında deniz bu olsa gerekti
Derindi kayboldu içinde, buldu kendini kanadı kırık kuşun göğsünde
Soluğunu hissetti ısındı sıcaklığında
Her sonbahar bir gözyaşı yatağı açtı yüzünde
Her sonbahar kaybolmayı bekledi iki derin mavi çukurda
Deniz mavisi iki derin çukura kan bulaştı
Çocuk denecek yaşta kaybetti içinde kaybolduğunu
Kemiklerini acıttı ruhu hissetti içinde
Meryem
Boynunda boncuklar parmaklarında ucuz renkli taşlardan yüzükler
Kapadı gözlerini dünya yalan, gerçek içinde
Kül rengi saçlarını örttü pembe mor sarı yazmalar
Gülüşlerini örttü hüzün renkli perdeler
İkiye ayrılmış kulak memesine güldü çocuklar
Ağzından düşmeyen üstü açık kelimelere
Savurdu düşlerini yüksek tepeden evlerin kırmızı çatılarına
Bir sonbahar daha geldi bu gelip gidemezdi
Yanına almalıydı Meryem’i
Boncuklarını doldurdu kırmızı çantaya
Gitti peşinden sararmış yaprakların
Yandı ahşap ev bir sonbahar günü
Sonbahar sustu
Ne rüzgar verdi ne de yağmur