Ahrette Şiiri - Cuma Ali Çetin

Bu yalan dünyada çok dürüst yaşa…
İşe yarayacak arlar ahrette.
Olma sen yüreği kirlenmiş paşa…
Korla temizlenir barlar ahrette.

Derin düşünceye dalmadı ise…
Kim kalır o bile kalmadı ise ?
İmandan nasibin almadı ise…
köleye dönecek çarlar ahrette.

Başını namazla ığmalı insan !
Mal, mülk değil sevap yığmalı insan !
İçine HAK aşkı sığmalı insan…
Üzülecek gönlü darlar ahrette.

Şeytana dönerek o pis yönünü,
Makyajla parlatıp mikrop gönünü,
Aydınlattım sanan kendi önünü…
Sönecek o parlak farlar ahrette.

Görenin damarda kurur kanları !
Hiç düşündünüz mü siz o anları ?
Bekleyerek HAKKA asi canları…
Cehennem hışımla harlar ahrette.

Aklolan dünyaya gönül bağlamaz,
Misafir hanede coşup çağlamaz,
Ebedi alemde fayda sağlamaz…
Boş olur dünyevi kârlar ahrette.

Tarif edilemez elemler verir !
Dokunan bedenler buz gibi erir !
İman etmeyerek olursan şerir…
Seni bekler ateş harlar ahrette.

Her şeyini alıp soyarlar seni !
Çakıl, taş toprağa koyarlar seni !
Eğer günahkârsan oyarlar seni…
Her taraftan azap şarlar ahrette.

Herkesten zenginim var deyip param…
Garipleri gözet: işleme haram.
Burda yaram azdı desende saram…
Yoğa döner bil ki varlar ahrette.

Cumali HAK o gün defteri açar !
Seni de koymasın inşALLAH naçar !
Ana evladını bırakıp kaçar…
Yabancıya döner yârlar ahrette.

Şerir: kötü, kötülük yapan kimse.