Ahret Yolu Şiiri - Abbas Paksoy

Ahret Yolu
Vurdu enseme, azrail’in kolu.
Dediler burdan, ahiretin yolu.
Bende, hemen orda verdim soluğu.
Ölümü de, gördüm geldim, insanlar.

Bu genç yaşta, bu ne biçim alâmet,
Ansızın başıma, koptu kıyamet.
Otur da, kendi duanı, kendin et.
Mahşerde, duacın yoktur, insanlar.

Durdu çalışan kalbim, döndü başım.
Usulca, yere serildi, naaşım.
Yaralanmış, gözüm önüyle, kaşım.
Dirilince bunu, gördüm insanlar.

Azrail çekiyor, candaki fişi.
Bir başka oluyor, ölürken kişi.
Daim böyledir, Allah’ımın işi.
Kendinize, çok güvenmeyin, insanlar.

Elbet, Kuran’ın dediği olacak.
O zaman, görelim kimler gülecek.
Paksoy’um, sonunda Hak’ka gelecek.
Hak’kın yoluna, tez gelin insanlar.