Ahrar Şiiri - Özlem Işık1

yer kabuğu
şiddetli darbeler vuruyor yüzünüze

sıcak kaynaklar toprakları yarıyor
tüm misyonerliğiyle tütsüler salıyor
nefeslerinize
bilseniz

akşam haberlerinden çıkarılmış
çağrılar
askere alınmayacak
kadınlar
artık konuşmayacaklar
örgütlenmiş sarsıntılarda
onlar
ahrar
bilmezsiniz

sesler
sağanaklar gömülüyor
toprak emiyor özünü
bilseniz

boğazı patlıyor gecenin
sarhoş yıkık bir kent
sızıyor koynunuza

tüm renkleri astığınız
köküne uzayan bir dev gibi
zaman
geçmek bilmiyor

yine de
bilmezsiniz

aşınmış ağrılı bir gülüş saplanıyor
ıslak, diri akşamlarınızın koynuna
erkenci naylon baharlar
ölgün hükümlerinize sürüyor mermilerini

tetikte, bereketli uyanışlar
tetikte, aklığı ellerinizin

kırmızı kahkahalar ağarırken vagonlarda
el değmedik topraktır
zaman kırılgan
tükenmek bilmiyor

ölü zamanlara dayanıyor
sesler
kaos
zehirli ok
ürkütülmüş karanlık

yine de bilmezsiniz
tüm kadınlar
ah'ra'r