Ahnur II Gök ve Aynalar

hayır ahnur
bana öyle bakma dağların ardından
gözlerin değince yüreğime
dizlerimin merhameti çözülüyor
bir yağmur düşüp avuçlarıma
toprağa sarılıp
sana yeşermek istiyor

hayır ahnur
vuslatın sırrını fırsat bilip
bana öyle bakma çılgın
zarafetin ancak sana mahsus
rüzgarını al ve git buralardan
ırmaklanarak aklımdan
söndür bakışlarındaki ateşi
ay susayınca
yıldızlar sana doymuyor

hayır ahnur
biliyorum
seni sevmek göğün alameti
her gün adını
ayın kaçışından duyuyorum
ince ve narin bir ses değince kulaklarıma
içimde bir yakarış
pişmanlık değil gözlerin
sızlayınca
dağlara bakışından biliyorum