Ahmet Yozcu Şiirleri - Şair Ahmet Yozcu

uzaklarda bir nehir var
aklı seyrinde serin
taşmaz korkma gelincik
sen zeten orda değilsin

uzaklarda bir yangın var

başladığın yere bir çivi çak

tırnaklıya tırnaklıya toprağı

kırılsın isterse bileklerin

kalbalıktan yorgunsan güzel görünür yalnızlık

beyninde karanlık huzur ampulleri çakar

sorgusuz bağlanırsın yalnıız holtalara

cesaretten uzak adaımlar,

gülüşler ise sahte bir çalkantı.

yanağını havalavdırır bir rüzgar

karşınızda gördüğünüz insan ben değilim

derdim günüm eş zaman
geldim gördüm hep yalan
mutsuz lakin bin kanan
sahte gece in aydan
gökteki bin yıldızdan
kayıp giden ben yanan

geceyi bir düşün
karanlık sadece bir renkmidir
yıldızlar sadece karanlıktamı izlenir
önemli olan ney biliyormusun
yıldızları gündüzken bile farkedebilmektir

günlerdir sakınlığımı bir bulutun seyrine attım,



yağmurun sesiyle uyudum yıldızların ışığıyla uyandım,

sokaklarda geceleri attığım holtalar
neyin kimin sebebi bilmiyorum
hergecemde başlar sokaklara mahkumiyet
belki yalnızlığım balki isyanım
her gece sezsiz çığlıklarıma işaret

.Sevdim seni söylemekten korktum gözlerin gözlerimi bilmez diye akan göz yaşımı kimse silmez diye korktum cesaretim yetmedi dilime ianatlaştı ama gözlerim hiç susmuyordu daima seni bana döküyordu ağlıyardım güzelim yüreğim fenelaşırdı benki gecelerin çarşafınna sarıldıkça yıldızların uzağında tek başına parladıça seni dilerdim gözümde iki damala yaşla ağlardım güzelim yalvarırdım Allaha sevdim seni söylemekten korktum gurur değil bir daha uğramazsın diye buralara yabancı olursun artık bana diye korktum çünkü seni söylenemiyecek kadar çok seviyordum sonrasını düşünüp ağlamaktan çok ölmekten korktum çok seviyorum ulan çok nedeyim daha. duymuyorsun sesimi giriyorum günaha. seni yıldızlara anlata anlata güneş doğmuyor artık bana dünydan uzakta yaşıyorum nefes alıp yaşadığımı sandıça seni görüp bir iç geçirmek varya sanki bir tren yüreğimin üstünden geçiyor demirlerin arasından hala gözlerim seni arıyor bu ne biçim tutku sanki sana bağımlı bir düşkünüm seni görmessem günlerim düzen tutmuyor sevdim seni ölmekten korktum kendimden korktum senyerine ebedi yokluğuna sen yerini boş verdim hayata dönmekten korktum kendimden korktum çünkü seni ölürcesine seviyordum...