Ak-pak bir kitaptı
‘Adalet’ti adı
Lekesiz ve aydınlık
Binlerce yaprağıyla
Armağan edildi
İnsan soyuna
Ay şafağı süsler, gün ikindiyi
Yüreğimin süsü sensin çocuğum
Gel de paylaşalım son ikindiyi
Akşamın türküsü sensin çocuğum
Her insan kutsaldır, bakma ırkına
DÜZİÇİ
Sana yazmasaydım vefasızlıktı
Altı sene bana baktın DÜZİÇİ
İnsanlık kimliğim sayende çıktı
Biz neler kazandık, neler yitirdik
Ardımızda kötü anı kalmadı
Altı yılı koca ömre yetirdik
Düziçi’nin yeri asla dolmadı.
Mustafa Ersoy’la başladık yola
Güzellik her yerde, görebilirsen
Arının emeği balında güzel
Paylaş güzelliği, bencil olma sen
Koparma gülleri, dalında güzel
“Ben elayım”
diye övünmesi çiğdemin
lalenin
“Neden boynum eğri”
diye sitemi
güzellemedir aslında
Yüce Atam; emanetin çalındı,
Sensiz geçen seksen sene zor bitti.
Adım adım cehalete gelindi,
Yok ettiğin karanlıklar gür bitti.
yorgun karanlığın ortasında
küskün saatlerin suskunluğuna dalmışım
kuru bir ceviz dalı gibi kırmışlar
insanlara güvenimi
şarlatanlar
yalakalar
Sen yoksun....
Akşamın gölgesi sinmiş anılarıma
Toz, toprak geçmişim
Rüzgâr süpürüyor umutlarımı
Belirsiz bir yarına
Günaydın güzelim...
Yitik bir gecenin
Bitik sabahından
Gözümdeki öfkeden
Yüreğimdeki sızıdan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!