Ahmet Yalçınkaya Şiirleri - Şair Ahmet Y ...

sana bu yollarda bekleme demiştim
canevimi yakarsın.
bir hastalık zuhur eder vakitsiz
alır götürür beni…
ateşin dolaşır da sonra damarlarımda
içime ılık sular gibi akarsın

Benim aklım nerede, saçına mı takıldı,
Saçın ki senden kalan bir serap gibi bana
Ruhunu kime sattın, bedenini kim aldı
Hatırası gül kokan sevgilim ağlasana

Bir tuttuğun karanfil, ardından solup giden

Bir öksüz hayal gibi kaybettin gökyüzünü
ve rüzgârları sesin bir çığ gibi kopardı
sırdaşın baharlarla vurduğun canevimiz
ceylân bakışlarını ve yıldızları sardı,
bir öksüz hayal gibi kaybettin gökyüzünü.

fırtına kopar gelir ta zülfün tellerinden
sarsar bir deprem gibi, gerilir her bir damar
yıldırımlar çıkarır titreyen ellerinden
nefesini aktarıp tırnak ucuna kadar

söyle bunun adı ne, bu kaçıncı boyuttur

bir yanımda heyecan dağlarüstü karbeyaz
insanoğlu uçar mı / meğer uçarmış garip
bir yanımda ölümün ıslığı gri ayaz…
bilsem neden aklımız şu göklerden muzdarip

bulutlar bölünüyor: beyaz pamuk, ak örtü

Bir kenara bıraktım işimi
Evimi,
Sözümü, sazımı,
Bıraktım bir kenara erişimi
Bıraktım değişimi
Dünyayı

gözlerin akkor gibi dağlasa şehirleri
yine de güneşimi al senin olsun derim.
çorak iklimlerimi beklesen bir dakika
durmam, ayak izinden haftalarca giderim…

ne çıkıp eller gibi delebildim dağları

eteği başka halka, başka halkadır başı,
belli ki kendisine süs yapmıştır gümüşten.
koynunda toprak, çiçek, taş ve su arkadaşı;
heybeti sanki çıkmış masaldan veya düşten.

altında ince yollar bitmez tükenmez umut,

ben saf bir çocuktum sen peri kızı
düşümde öperdin gelip her gece
akardı ardından kuzey yıldızı
kelime kelime ve hece hece

dünyam bir kubbeydi gökkuşağında