Ahmet veya armoniksel bayağılık

Bütün kurşun kalemler,
Kömürden el yazması şiirlerin
Armoniksel bayağılığının elinde.
Bir düzenin yap-boz parçaları gibi
Bir beyaz kağıdın sömürüsünde.

Bu bir toprak damlı ezilen şiiridir !

Sınıf karşıtlığının karşıtı olarak
Bir Ahmet doğdu .
Binbir zahmetle.
Baba traktör alma hayalinde

Varoluşa ilk tepkisini ağlayarak koydu.
Emek hırsızlarının mamasından tatmayarak,
Doğa ananın memesine ,
( Freud’u bilmeden)
Sarılan oydu .

Sınavla alınan lisesine başladı Ahmet.
İlk ders İngilizceci mahmut
Köylüsüne ezici ,
Memur çocuğuna torpilci.
Halbuki kendisine göre
Eli vicdanında not verici.
( Elleri cepte )

İkincisinde Fizikçi mustafa
Notları isimlere göre verirdi.
Kağıdı olmayan köylüsünü
Doksanla geçirdi
Öğrenciler de bu makarayla
Bütün bir yılı geçirdi.

Son derse ,
“Sandalet okulda giyilmez
Bilhassa
Yırtık bir çorapla asla !”
Diyen bilgiç vahap girdi.
Böylece Ahmet için lise bitti .

Tarih seven Ahmet, Edebiyat kazandı.
Yaşasın üniversite !
Aile mutlu, memur olacak çocuk
Memur olacak da traktör alacak.
Babanın göğsü kabarık .

Tarihçi Ahmet için tarihe edebi sözlerle not düşüldü : Yöntem Aristokratik Antisepsi.
“ Üniversite son sınıf öğrencisi,
Varoluşa son tepkisini ölerek koydu.”
Böylece Ahmet yandı,bitti,kül oldu .