Ey kendini arayan, irfan yoksulu çocuk
Herkese nasip olmaz, bu ruhani yolculuk
Her talip bu acıya, sıkıntıya katlanmaz
O menzil ve konaklar, ha deyince atlanmaz
Güzel insanım benim
Ötelere aşina
Kendine yabancısın.
Biraz da kendini tanı
Ayrılığı gayrılığı kaldır aradan.
İrfan çiçekleri
Ey Sevgili!
Üşüdükçe seninle ısınırım,
Seninle serinlerim,
yandıkça...
Sevginle dolarım, seninle dolarım,
seni andıkça...
Onu et ve kemikten ibarettir sanmayın
Cismini küçük görüp sakın ha aldanmayın
Hamuru madde ile manadan yoğruldu
Yüklerin en ağırı, insanlara vuruldu
Orta boy bir sevda şiiri yazayım
Kısmet olursa
Yazayımda tanış, biliş okusun
Sevda deyince aklınıza
Kara gözlü
Al yanaklı
Ne altımda sihirli seccade var
Ne elimde kırbaç
Ne ebemkuşağını belime dolayabilirim
Ne yıldız toplayabilirim gökyüzünden
Orta halli bir insanım ben
Ne geceye hükmüm geçer ne güne
Ey çocuğum, sevgiler yalan, dostluklar yalan
Hayal ve oyunla, bir zaman da sen oyalan
Yıllar ilerledikçe, maske düşer yüzlerden
Gönül kederle dolar, sevgi gider gözlerden
itilip, kakılan
Yalnızlıktan canı sıkılan
Gözü dolu
Gönlü yaralı kardeşlerim
Kahretmenin zamanı değil
Gelin birlik olalım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!