Aşktan ölür mü insan Ölmüyor belki ama Ölmekten beter oluyor inan Hele bir de
Sevmek zorundaysan Uzaklardan
Yasaklıysan Suçluysan İnkâra mahkûmsan Sanki
Canlı bir cenaze
Sanki yürüyorum mahşere
Cennet
Sen nasıl bir şeysin bövlesi
Sevdikçe sevesi geliyor insanın
Baharı müjdeleyen güneşe benziyor
Gözlerin
Sabahın ilk ışıkları gibisin
Akşam hiç olmasın
Aşk vuslata yetmiyorsa
Garip gönül ne yapsın
Utanma ey gözlerim
Bırak ruhum ağlasın
Kızıl saçlarında kaldı
Yarım kalıyor sanki her şey
Özlemek
Sevmek
Yaşamak yarım
Tadına doyamadan hiçbir şeyin
Yitip gidiyor içinden zamanın
Yağmurlu gecelerinden Karadeniz’in
Çiselenmiş
Seher vakti tadında bakışların
Taptaze
İsabella üzümü gözlerin
En yıllanmış şarabı yeryüzünün
Seni seviyorum
Balık burçlu kadınım
Şubat soğuğunda Ağustos sıcağım
Yürek yangınım
Sonbaharda gelen Mart’ta gidenim
Bir buçuk mevsimlik hatıram
hoşlanmıyorum senden
seni seviyorum
hoşlanmak hakarettir aşka
sen mutlululuğun resmi diye çizilmişsin ruhuma
seni seviyorum
kızıl saçlı asi kız
Mutsuzluktan geberesi akşamlar
gecelerin kadehini içmişim
Hiç geçmeyen yalnızlığım
ey içimde büyüyen hüzün!
Sokaak köpekleri, en iyi arkadaşım
Aşk yetini kaldı hu akşam
Kopardın gülleri dalından
Annesi Şendin
Yağmurumsu gözlerin
En güzel en düşsel çiçeklerin
Öyle neler söylemişsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!