Ahmet Tufan Şentürk İçin! ...

Sözü bir hamur bilip elinde yoğurmuştu
Şiire hizmet için vakfetmişti kendini
Dakikalar gün olup yılları doğurmuştu
Damla damla çoğalıp çiğnemişti bendini

Esentepe ufkundan doğan bir güneşti O
Gökyüzünü süsleyen yıldızlara eşti O

İlhamın anahtarı,nurlu bir yadigârdı
Şiirin sultanıydı mavera ötesinde
Sanki ölümsüzlüğe yol alan bir çınardı
Sevgi,saygı,hoşgörü duyulurdu sesinde

Karanlıkla savaşan asil münevverdi O
Ön saflarda koşturan kahraman bir erdi O

Ruhunda erenlerin ahlâkını yaşattı
Bir karınca misali her dem çalışıp durdu
Etrafını samimi dostlarıyla kuşattı
Merhamet iksiriyle dolduruverdi yurdu

Ermenek’in semaya yükselen sesiydi O
Bir asırdır çalınan onur bestesiydi O

Şiirimiz onunla yüreklere açıldı
Kalemiyle dil oldu ülkemin insanına
Gönül muhabbetiyle kanatlanıp saçıldı
Muhtacız o çınarın ilmine,irfanına

Şiiri gönüllere sevdirdi, tanıttı O
Ankara’dan yükselen görkemli anıttı O

Hasret duygularıyla yolunu gözlüyorken
Üstad’ın hastalığı yürekleri dağladı
Yeni şiirlerini bekliyor,özlüyorken
Ölüm haberi ile şâir ruhlar ağladı

Gider ayak kalpleri tasayla bürüdü O
Arkasına bakmadan sonsuza yürüdü O.

M.NİHAT MALKOÇ