Ahmet Tosun Şiirleri - Şair Ahmet Tosun

Ahmet’ler mi derlidir dertliler mi Ahmet
Hep karşılaştıklarım yoksa çekmişler bunca zahmet
Mümkün olanı yaşayamadık ki bulalım biz rehavet
Elkızına bakmadık sevdamıza alamet
Tamda seni görünce koptu arşı kıyamet.

Düşler deryasına açtım yelkeni
Asıldım küreklere Sonsuzluğa doğru
Ördü üzerimi kaderin ağları
Sonunda azda olsa güler miyim? bilmem.

Vatanımı sorarsan Anadolu’nun güneşi!

Aylar oldu bu kışlada oluşum
Sanma seni Kabirde unutmuşum
Ne kalmıştıki atalarımızdan geçmişten
Yada tüm insanlık geçmişinden

Hergün biraz daha sona yaklaşıyordum

Gecenin kuvvetli rüzgârı hissetmişti
Tenimin sıcaklığını,
Ben yandıkça o hızlı esiyordu
Anlıyordu bendeki sensizliği.
Oysa ben düşlüyordum
Düşlerimdeki seni

Bir kadın tanıdım
Kendinden çok sevdiği
Eşini kaybetmiş
Bir kadın tanıdım
Yüreği buruk
Gözyaşlarıyla büyüttüğü

Kuşların cıvıltısıyla başladı
Eskisi gibi yeni günün şarkısı
Hatırladınmı o günü
O gün düşmüştü yüreğime aşkımızın ilk cemresi

Sonra gülüşün

Yaşamak isterdim bu fani dünyada
Bana huzur verecek mutlu bir yuvada
Seninde yanımda olmanı isterdim
Ne acı şeymiş yanlızlık bu fani dünyada

Dünya fanidir gelip göçeriz.

Çekip gittin
Sessiz ve sedasız
Oysa ne çok anlatacakların vardı;
Ve de yaşayacakların…
Arkana bakmadan çekip gittin ya.
Bırakıp da bir başıma sensiz,

Hasta etmesin derim hayattta üçgüller sizi
Yaşama bağlayandı o güller bizi
Aklımıza geldikçe başlar yürekteki sızı
Songül' de terk eyledi beni anlıyorum sizi

Etme bana teşekkür var olanı söyledim.

Uyu yavrum nenni nenni
Annen Artık gelemez
Zalim felek kıydı ona
Yatmazsak da dönemez

Baba neden yetim kaldım