Ahmet Tınmaz Şiirleri - Şair Ahmet Tınmaz

Huzuru istersen huzur ver gitsin,
İnsanlığın özü mutlu olmaktır.
Dünyalık ahvalde gönül der gitsin,
Mevla dergahın da değer bulmaktır.

Mutluluk iyidir sevgin olursa,

Bu mahkeme salonu yakıştırma,
Gerçeği bir rüya,sadece hayal.
Savcı zaten izinde takıştırma,
Böyle bir olayı yazmakta doğal.

Gariban Tınmaz 'ım şerlik neyime.

Bu yaşam bir yüktür taşımak ister.
Ermez murada dolana ne dersin..
Aslında ilimle ışımak ister,
Biçare cahil kalana ne dersin....

Öksüze yetime çattığı zaman,

Bağırır çağırır kârdayım sanır,
Yaptığı velvele çevresi tanır.
Palavra sohbeti yalana varır,

Bilirim haddimi atılmadım BAK,
Palavra pazarı satılmadım BAK.

Sabahın tanında çıkıver yollara,
Gel seninle şöyle bir tur atalım.
Uzansın yolumuz şirin yaylalara,
Kol kola gezip dağlara kur atalım.

Soğuk su başında şenlensin gönül,

25-12-2006

Dostluk umduk sevgi için,
Kırpa, kırpa ucu kaldı.
Kırık kalpler tutmaz perçin,
Kırpa, kırpa ucu kaldı.

Tok gözlü biriyim böyle kalacam,
Mal canlı divane belleme beni.
Yaşadıkça hep böyle olacam,
El alem içinde külleme beni.

Bir vefa görmedim elin beyinden,

Sen kendi hesabına bak fakirim,
Zenginin horozu bile yumurtlar.
Yazarım çizerim ama hakirim,
Zenginin horozu bile yumurtlar.

Gecesi gündüzü hizmet ederler,

Bahar ile yazım vardı,
Türkü çalan sazım vardı.
Can anama nazım vardı,
Babam kıymet bilmez iken.

Ona sundum kendim açtım,

Sağda solda gezinme,
Camiye gel CAMİYE..
Kör şeytana ezilme,
Camiye gel CAMİYE..

Cami senin can evin,