Ahmet Şenyuva Şiirleri - Şair Ahmet Şenyuva

1997 de Bingöl ün Adakli kaynakdüzü Doğanca Mezrasinda on iki kardeşli bir ailenin altıncı evladı olarak düyaya geldi okula maddi ve dönemin siyasi olaylarından gerekse pkk dan dolayı geç başladı
Bu yüzden dört yıl geç başladı eğitim hayatına önce kendi köyünde beşe kadar okudu daha sonra ADAKLI yatılı bölge ortaokulunda devlet yurdunda okudu sonrada Bingöl atatürk anadolu lisesi ne yurtta devam etti 14 yaşına kadar hiç köy dışına dahi çıkmamış ama içinde hep diğer yerleri bi nevi hayal etmiş zaten şaiir yazarlık duygusunu ortaya çıkarta ...

Ahmet Şenyuva

Herkes aşkını birşeye benzetir
Kimi meçhule giden bir gemiye
Kimi çiçeğe Kimi böceğe
Kimisi ise akşamdan kalmış bir
Geceye benzetir
Benim aşkım neye bezer biliyormusun SANA

Devamını Oku
Ahmet Şenyuva

Ben ona canımı verirdim
Yillarim i yedirirdim
Bir ahi evran gibi ölür istese yeniden dirilirdim
Ama yok ki
Giden gelmiyor işte

Devamını Oku
Ahmet Şenyuva

Mucize olmasını istiyorum istiyorum ki aşkımı sana anlatabileyim
Eline dokunmak istiyorum istiyorum ki bu ateşi azda olsa söndürebileyim
Rabbime varmak istiyorum istiyorumki seni şikayet edebileyim
Vatanına seyahat etmek istiyorum istiyorumki seni daha yakından izleyebileyim
Esirin olmak istiyorum istiyorumki eserine nasıl davrandığını bileyim
Suyuna bardak olmak istiyorum istiyorumki o narin ellerinden kırılmadan durabileyim

Devamını Oku
Ahmet Şenyuva

Pişmanım neye diye sorarsan söyliyeyim
Sana seni seviyorum dediğim için pişmanım
Pişmanım ağlayarak düşünerek buruk sessiz gecelerde seni düşündüğüm için pişmanım
Pişmanım her dakikamın başına seni koyduğum için pişmanım
Pişmanım kalabalıklar içinde bile seni düşündüğüm için pişmanım
Pişmanım kendimi sana layık gördüğüm için pişmanım

Devamını Oku
Ahmet Şenyuva

Artık demir almak günü gelmişse zamdan meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan demiş üstad
Üstad o gemi oraya gelene kadar neler çekti biliyormusun ne darbeler ne acılar iz biraktı,yüreğim, adeta bir zemheri kuytusu oldu, yüreğim kabardı, gönlüm ağladı, topraksız kaldım susuz yattım, acılarla göz göze gelerek bakış attım
Duvarlarimda beton lar çatladı, içimde fırtınalar patladı
Ama hiç yarabandı olmadı, ne yolcu ne hancı ne de yol yorgan bilmez yabancı
Yüzlerce defa su aldı, binlerce defa rotasiz kaldı
Çok kaptan kiraladım, kalbimin karşiliğinda

Devamını Oku