Ahmet Selamoğlu Şiirleri - Şair Ahmet Se ...

Şafak rengi kızıllık sulara aksediyor,
Bakıyorum İstanbul bugün bir daha güzel.
Şafak rengi üstünde ışıklar raksediyor,
Bana gel sen de katıl diyor uzaktan bir el...

Ah İstanbul nedendir bu güzellik cazibe?

Hayat içindeki tek gerçek varlık
Neyim var, neyim yok hepsi hamallık

Öyle bir yük verin ki sırtımda taşıyayım
Ölsem de bu uğurda yine tek başımayım
Kalbim hapishanede kara bir zindan olsa

aşk tatlı bir andır ve öfkelidir denizi
leyla suretiyle hep görünür aşıklara
belki dalgalar öper temizler de bu izi
bir tebessüm bırakır sahilde kayıklara
harami duygularla aşkı göklerde ara
yoksa aşk suya hasret bırakır hepimizi

Hangi çılgın rüzgarın dudağı güle değdi
Hangi bulut ağladı bu gözyaşı gül dedi
Yandırdı senin için bu dünyanın bağını
Fısıldadı melekler söylediler adını
Yeri göğü inletti bu ses hep bir ağızdan
Bu çiçeğin adı da bundan sora ‘gül’ dedi

Münzevi aşıkların bestesidir İstanbul.
İşte ölümsüz şehir hünkarların diyarı...
Kıskandıran duruşun o mahur bakışların,
Öldürür meftunların binlercesini belki.
Münzevi aşıkların bestesidir İstanbul.

Ölümün gölgesinde Nalıcan pergel gibi
Gölgesinde hayatı ölümün bir el gibi
Nazlıcan ölümün bir bahardaki yel gibi
Pergel gibi, el gibi, yel gibi, bir tel gibi

Nazlıcan bir yaz günü ölümle nihan olur

Bir şiirdir yaşamak
Elleri sonsuza uzanan
Geleceğini elleriyle kazanan
Bir ihtiyarın ümitleridir...

Tozlu yollardan alıp gider başını

Hasret avuçlarımda bir kor
Ama yakamaz ellerimi
Çünkü ben;
Çok uzakta olsam da
Gönlümde bir memleket kurmuşum

Okyanuslar ötesi bir hayata gizlendim
Bir şuh edalı bakış yaşlandı kollarımda
Ümit vermedi bana intizar çiçekleri
Bir engerek zehriyle uyandım bu hayattan
Çile doldurmak için gelenlerin dünyası
Örümcek ağlarından kurtulan yok mudur hiç

Bende gidiş gelişler
Varlıkla yokluk arası
Sendeki ürperişler
Titrek bir kaş yarası

Bu mudur alın yazım