On yedimde aklar düştü saçıma
Terk edilme ateşinde erittin beni
Bırakıp bedenimi hasretin koynuna
Ebedi mutsuzluğa ittin beni
“İstanbul'u dinliyorum gözlerim kapalı,
Bir kuş çırpınıyor eteklerinde”
diye başlar bitmek üzere olan şiirin son bendi.
Şimdi ne o rüzgar kalmış,
ne yavaş sallanan yapraklar,
çıngıraklar da yok sucular hayal.
Kim kim ile nerede,
Fark eder mi ne zaman
İnsanoğlu uyuyup
Yanılır mı her zaman
Birbirine basarak
Konuşursam;
Deprem olur olduğum yerde
Yel alır alayını üç beş sefilin
Süpürür cümle sedayı tek bir cümlem
İsrafil'in suru üfleyişi kadar olmasa da
Duyulur bir efkar-ı celil
Hayli zaman oldu bu sahildeyiz
Kumsal kalabalık
Bitmiyor gelen giden
Kimi erken gelip gidiyor
Kimi geç
Kimi kuleler yapıyor kumdan
Türk'e Vatandır Kerkük
Bir büyük sevdadır Kerkük
Belki biraz mahsun ama
Güney'de kalkandır Kerkük
Yürür gider geçmişe
Bir sıcak tebessüm
Ayrılır zaman mekandan
Yakılır bir türkü ufka doğru
Ne varsa eteklerinde dağların
Dökülür teker teker,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!