çok özledim anne
gelirdin ya her gece yanıma,
hani uyudu bildiğin yaramazına.
ve sonra oturup da başucuma,
Rabbimden dilerdin ya:
“Allah’ım sen nasip et canıma, cancağızıma ”
anlayamaz var olmanın değerini
yok olmayan,
ve solmayan,
yaşayamaz gül olmanın kederini.
taşıyamaz aşkın ateşini
nâr olmayan,
Bilmiyorum daha ne kadar dayanabileceğim yanabilmeye.
Yani bilmeye,
Nasıl yandığımı,
Ne’ye?
Bir sızıydı önce kalbimin üstünde,
“eyvallah”ında aşk,
hicrânına,
vuslatından muzdarip divanenin.
ve yanmaya talip, bir garip pervanenin,
semâhında aşk,
nârına.
yine ağlıyor musun,
yine yanıyor musun sevda ile,
kor musun?
söylemesi kolay dile;
“Sus yormasın seni bu çile”
biliyorum deli gönül.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!